Bir soluk...
Her şeyle ilgili bir sıkıntım var. Hiçbir şey her şey olmuyor. Yani tam oluyor diyorum, işte şimdi oldu; Ne ka güzel bir gün ne ka güzel bir gece… İşte gece olunca çöküyor o hüzün. Tam geçerken herşeyin yolundan, bir şey uğruyor ve kalakalıyor. Hani durakta öylesine, nere gideceğini bilmeden oturan bir yolcu olur ya onun gibi. Ne yön var gidilecekmiş gibi, ne yol var yürünecekmiş gibi, öyle gibi değil gibi, yokumsu ama vara yakın. Varmışta göremiyormuşum gibi, olmasını istediğimden tüm renklerin olduğu siyah gibi. Hep öyle gibi, hiç öyle değilimsi. Sahi biter mi bir gün, Geçer mi, Geçiyor mu, İyi olacak geceler ne tarafta, Hangi kestirme daha yakın, Yürüsek varır mıyız, taaaa oracıkta mı, yoksa şuracığa daha mı yakın, Olmaza mı meyli var, oluru mu daha çok seviyor, Gelesi var gibi de annesi kızartma yapmış aklı onda mı kalmış, Biletini almış da uçak rötar mı yapmış, Koşarken ayakkabısının … yok yok bağı çözülüp dökezlememiştir, yüzü iyi mi ?