Yazmak, durgun göle bir taş bırakmak...

Şarkılar demişken,böyle birşey nasıl olur dedim ^_^ https://docs.google.com/forms/d/1diMoDVmbDQ9UbvzNnlwjRUI41Jxfnwi-qKol22Zn3tc/viewform

Ben yine alabildiğine senleyim. Nedendir bilmiyorum bu aralar sık ziyaretine geliyorum,inan bundan hoşnut değilim fakat böyle,itiraz edemiyorum... Zaman zaman geçmişe gidiyorum şuan olduğu gibi anılar canlanıyor gözlerimde,keşkeler düğümleniyor boğazımda ki onlardan sıra gelmiyor iyikilere. Uzun geceler olsun istiyorum güneşi görmediğimiz,çünkü görmek demek güneşi,gündüz gözüyle görememek demek seni,hiç olmayanı ! Bazı an oluyor ki bırakmak istiyor insan kendini rüzgara,savrulmak istiyor ordan oraya çünkü hiç birşey gecenin ardından güneşin doğacağı,çiçeklerin kışa kalmayacağı veya her şarkının biteceği gerçekliği gibi sistematik olamıyor,ne yazık ki ! Olsun demekle olmuyor,gelsin demekle gelmiyor,kalsın demekle kalmıyor çünkü olmuyor gelmiyor kalmıyor ! Ama herşeye rağmen diyor ki insan; "içimde ikinci bir insan gibi seni..."beklemek saadeti ! Çünkü yaşamak ciddi bir iş,çünkü yaşamak şakaya gelmez.. O yüzden yaşıyoruz,yaşamalıyız.. Sevgiyle güzelleşip büyüyerek,ama olsun be,

"kır lardan geliyorlar ellerinde sümbülteber elbette kırlardan kırlardan gelecekler başka türlü nasıl güzelleşir bu akşamüstleri söyleyin nasıl dayanılır dükkânlara depolara bu katran kokusu başka türlü nasıl geçer sonsuza varmadan bir önceyiz sanki -o sayının da bir adı vardı unuttum- her şey öyle saydam öyle madensel kapıların kilitleri açık ve herkes uykusuz hepsinin elinde bir saat bir sümbülteber eskiden şaşardık bazı şeylerin yokluğuna artık bu yokları var etmeyi usladık ağaçları budadık ormandan balıkları tuttuk denizden hani bazı açılmaz sanılan kapıları omuzladık çünkü herkesin elinde bir saat bir sümbülteber hey koca dünya nasıl avucumuzdasın nasıl da parlıyorsun ey gözleri maden çözdüğüm bütün bulmacalardan zorludur yüreğin elbette kırlardan gelecekler kırlardan kırlardan gelecekler ellerinde sümbülteber ey güzelim sümbül ve teber ey canım gördüğüm sanki o değildi sanki kuşlar albümünden bir maden"

Yine kendimleyim öyle boş öyle sessiz öyle derin.. Biliyor musun ben hep ağlarım bazen gülerim ama o gülüşler nefesin durması gibidir nefes almak ağlamakta gizli yani. Üşürüm çoğu zaman,gözlerim acır yüreğim acır,susarım zızlar dururum kendi boş karanlığıma,sesimi duyan olmaz,sessizliğimi anlayan olmaz... Biliyor musun ben bazen gülerim, O gülüşlerimde aşk saklıdır işte hani şu kimsenin bilmediği, bulamadığı.. Görmezsin duymazsın bilemezsin sadece hissedersin o diye biri yok, o kimse hiç kimse... Sonra sanki dünya da ki tüm bokluğun sebebinin o olduğunu düşünürüm.Sanki ölen çocukların,açların,acı çekenlerin,sevgilisinden ayrılmışların,özleyenlerin hatta ve hatta sarılamamanın sebebi "o"ymuş gibi küfrederim(içimden;) ),kulakları çınlamaz gözleri seğrimez çünkü yoktur o.. Kaç defa söyleyeceğim daha hiç bişeyin sebebi değil o, ama herşey ona sebep... Belki gelse mutlu olmayız mutsuzluğumuzu paylaşırız,ağlarız belki gelse,o ölen çocukların mezarı başında hemde, gezerek ağlarız...