Yine...
Yine sana geldim. Nasılsın? Görüşmeyeli uzun zaman oldu be. He neden şimdi geldin diyecek olursan, sabah aldığım bir mailde bir giriş vardı; "Göz yaşları, yazılması gereken sözcüklerdir." He yok yanlış anlama, gözyaşımdan değil gelişim, yazılması gereken sözcüklerden. "Gel" mesela dünyadaki en ağır şiir. Tek kelime, tek hece... Evet, bu zamana kadar hep çağırdık, çağırdığımız sanıldı belki, bu şiir çağırmaya dair değildi biliyorsun. Bu şiir var olmaya dairdi, yürümeye dair değil varmaya dairdi, özlemeye dair değil sarılmaya dairdi. Ve yine biliyorsun; " ... o ölüm uykularında Sıyrıldığımız zaman yaşamak kaygısından Ne düşler görebilir insan, düşünmeli bunu. " Uzun uzadıya bir giriş değil bu, kapı hep açıktı zira. Bu giriş, çıkıp bir tepeden güneşe yaklaşmak gibi, eriyeceğini bilerek kaynar suya koyulmak gibi, akşam olunca günün bitişi gibi. Bak sana ne zamandır böyle şeyler dememiştim özlemişsindir. Lakin çok heyecanlıyım şuan, itiraf ediyo