Bir Gece...

Kulağımda halil sezai aylar sonra bloğumun karşısına geçince itiraf ediyorum heyecanlandım ne yazmak konusunda ama her zamanki gibi doğaçlama...
Unutur mu insan unutmak istediklerini yada unutamamak nedendir ki? Sürekli görmekten mi bir kalemi unutamamak yoksa çöpe atmamaktan mı? Yastığını insan rafa kaldırsa neden unutamasın ki? Gözleri kara olması onunla geçirilen vakitleri unutulmaz kılıyor olabilir mi? Ve ya kafama takmadığım bir gözlüğü unutmama engel olan ne kafa ma takmasamda onun olması olabilir mi?
Unutmak veya unutmamak beni an için enterese eden konular değiller.
O yüzden mutluluktan bahsetmek istiyorum gerçekten mutlulukta anca böyle doğaçlama anlarda çat kapı bahsedilecek bir konu çünkü çat kapı mutlu olmuyor muyuz?Kafanızı yaslıyorsunuz otobüsün camına çat diye radyodan dj en sevdiğiniz parçayı açıyor o an bundan daha mutlu birşey olabilir mi diye tebessüm ederken yaşlı bir teyze biniyor otobüse yer veriyor daha mutlu eden şey de varmış be diyorsunuz.Çünkü siz aslında mutluluğu aramıyordunuz ki sadece evinizden işinize yurdunuzdan okulunuza gidiyordunuz ama size işt hemşerim ben geldim diye yanınızda ki boş koltuğa oturuyor mutluluk. Aslında güzel yanı da bu değil mi bir anda aniden hiç beklemediğin bir zaman da hatta evet işte şuan bu yazıları yazarken veya sen okurken olamaz mı çok sevdiğin bir harfi sıraya sürekli çizdiğin bir harfi veya sevgilinin isminin annenin adının baş harfini görmüş olup tamda bu anda mutlu olamaz mısın?
Mutluluk unutturmayı gerektiriyor da olabilir unutma bunu? Aklını meşgul ediyor olabilir mutlu olma isteği ama sen zaten mutluluğu ararken kaybetmedin mi bir anda aniden hiç beklemediğin bir zamanda onu? Eee o zaman neden şimdi de aniden onu unutup mutluluğun yolunu tutmayasın ki?
Düşün şimdi şuan aniden hiç beklemediği(n) bir zamanda al telefonu eline korkma gönder mesajı ;)

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Hoş gelişler ola eyyy 2019!

Mesafeler...

Olamayışın öyküsü...