Şair Ceketli Çocuk

Bazen tek kelimesini anlamadığımız ancak bizi duygudan duyguya sürükleyen,hayallere daldıran,kısacası bizi alıp götüren şarkılar ve şarkıcılar vardır.
***
Gelevera deresi diyerek girdi hayatıma,en olmadık zamanda hep bu melodi doldu kulağıma,koy verdin gittin beni diye bir serzenişi vardı ki onu koyan giden olası gelmezdi insanın,hele bu şarkıyı insan sevdiğine söylemişse o sevdalıya bu sözleri söyletmek insafsızlığın en büyüğüydü bence.Bir şarkıyla bu kadar anlatılabilirdi "Gitmek" fiilini gerçekleştirene olan sitemkar sevda.
Sonra o aradan çıkan bir "heyyy" sesi vardır karadenizi içimize ilmek ilmek işleyen,hey gidi karadeniz dedirten.Ardından hemen yaklaşan bir kayığa bakarak hatırlanan sevgiliyle özlemden dem vurur.
"Oy dumanlar dumanlar hep dağları sardiniz..." diyerek bilenmeyen yürek derdini gizleyen dumana da hesap sormayı ihmal etmez karadeniz hırçınlığıyla..
Ve bir anda anılarını hatırlar,uyutmayan,düşlerine engel olan anılar...
***
Her şarkısında beni sürükleyip götüren bu insan 8 yıl önce bugün çağın hastalığı olarak tabir edilen bir hastalıkla aramızdan ayrıldı ya da onun deyimiyle "Şarkılarla geçti" aramızdan çokta iyi olmuş...
"Beni radyasyon değil sistem kanser etti" derken çok haklıymış,öyle bir sistem düşünün ki işleyişini insanlardan insanlıktan çok sevsin ve insanları uğruna feda etsin,bugünlerde yaşananlarda da aslında bu sözün haklılığını göre biliyoruz,üzülerek belki belki sinirlenerek ama ne yazık ki görüyoruz.
Şair ceketli çocuk,sistem bugünde aynı sistem,hala anlaşılmadı ezildikten sonra hepimizin aynı şarap olacağımız...Ama olsun be hala umut var yani galiba,hala insanlığa dair söylenecek söz kalmalı..
Gidenlere ancak bu şekilde selam yollayabiliriz çünkü...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Hoş gelişler ola eyyy 2019!

Mesafeler...

Olamayışın öyküsü...