Duman...

Bir duman gibi dağılıyorduk gecenin karanlığında, gelmeyen baharı bekleyerek ısınmaya çalışıyorduk, gelmeyenlerin soğukluğu içimizde…

Sözcükler düğümleniyordu boğazımızda Birsen abla bizim yerimize diyordu ki “ şarkının nakaratında seninle olmak”, ne uzaktı değil mi, bırak nakaratı ismini bilmiyorduk o şarkıların, nitekim güceniyordu gitarist bize, eşlik edemedik diye, o eşsiz sözlere, evet evet biz yazsak anca bu kadar…

Sonra kaybolup gidiyorduk sololarda, gözümüzü açtığımızda dumanlar yükseliyordu sanatçının ellerinden ve bir kez daha ... !

Akıyordu zaman uzak - orda olduğundan şarkıdaki davulun tadı kadar emindim - ve mavi - denizdeki gölgesini kıskanan gökyüzününküyle yarışır-  bir ırmak gibi, lakin bir o kadar serin başucumda.

"Vakit kovalar yaşamları..." diyordu, gelmesi zor olsa gerek olunan yerlerden, çağırırken yorulan sesler,ki sesler yollarda kaybolup gidiyordu varamadan… Sonsuzluğa besteleyip geceleri, kurup zamanı boşluğa kalkıp gelmek istercesine heyecanlı bir dalgaydı, yollarda görüldü mü o dalgalı, azcık sarhoş sesler...

Ve Birsen abla... En güzel fısıldayış boşluğa !

Mutlaka selam olsun, gelmeyene ve olmayana ;)

Mutlu, güzel günler pek tabi mümkünse !

***

Bu nüsha da videodaki ablalara abilere gelsin zira kıymetliler...Kıymet bilmeyenlere inat..