Bir de...


Bir yıl önce dün...
Düşünebildiniz mi, duyabildiniz mi çevredeki sesleri, görebildiniz mi o anı?

Bir yıl önceki bugünü söylüyor sosyal medyada bir araç, peki ya o söyledikten sonra bir yıl önceki dünü hatırlayabiliyor muyuz?

Sevgili okur, zaman çok cabuk geçiyor, hızlı hızlı değil çabuk çabuk akıp gidiyor.

Düşlediğimiz günler ha geldi ha gelecek diyoruz. İnanın geldi gelecek, o gün gelince anlayacağız geldiğini. Mesafeye muamma.

Bir süredir hislerden düşlere yolculuk halindeyim. Fark ettim ki sevgili okur, çocukluğumdan uzaklaştıkca hislerinden eminleşiyor insan, yaş aldıkça biriktirdikleriyle var olmayı daha bir benimsiyor.

Takviminize bakın sevgili okur, dünden önceki gün Eylül'dü, koca bir ay dünden önceki gün oluverdi.

"Dünya bir oyun bahçesi. Çocukken bunun farkındasındır ama arada bir yerlerde herkes bir şekilde unutuyor."

Diyorum ki sevgili okur, gemi yanaştı limana, o beni alana kadar diyorum çocukluğumu arayayım. Elma diyorum sevgili okur, daha yüksek sesle "Elma!".

Haddim değil ama sevgili okur sormak isterim, senin hiç olmak istediğin yerde olamadığın için olmadığın oldu mu?
Benim oldu...

***

Bu nüsha şuan yeşilini sisten göremediğim karadeniz dağlarına gelsin, yolları iyi kullanan "neden döndün?" e net cevap verebilenlere gelsin, içten içe yolculuklara gelsin, gelenlere gelsin, olanlara gelsin, tebessümlere gelsin, haykırışlara, var oluşlara, olacaklara gelsin.

En çok da tfe'ye gelsin.

"Yürüyelim arkadaşlar diyor yürüyelim
Özgürlüğe mutluluğa doğru
Her işin başında sevgi diyor
Gözlerin yağmurdan sonra yaprakların yeşili
Bi de başını çeviriyorsun ki..."



Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Hoş gelişler ola eyyy 2019!

Resim
2016'ya itafen 2015'de yazdığım bir cümleyi bırakayım: " Zaten dertleşemem seninle zira sen de çok hızlı gideceksin. Zaman aceleci, telaşlı bir çocuk; yaşatmadan kendini alıp gidiyor, ortalığı darmadağın ederek." 2018 çok öyle darmadağın bir yıl değildi. Ülke ve dünya gündemini saymazsak elbette. Oralara dair, bir önceki yazı bir kaç şey söylüyor. Söylemeye de devam edecek. Burada biraz ve çokca güzelliklerden bahsedelim. Eee hasretiz sonuçta, gelecek güzel günlere. Önceleri çok düşünürdüm, hala da düşünürüm vakit buldukça, nasıl bir şey şu güzel günler diye. Bunun cevabını kendimce arayarak geçiyor günler. Sanırım bulmaya en yaklaştığım günler bu senedeydi. Ve yine sanıyorum bu günlerin sayısı hayatımızın geri kalanında gittikçe artacak. Belki de büyüdükçe daha küçük güzellikler üzerimize bulaşacak. Şairin dediklerini de aşağıya bırakıyorum: 2018, Geldiğin gibi gitmediğin için teşekkürler. Zira bir çok benzemezden bir benzeyen çıkaracak seneler... Götür
Devamı

Mesafeler...

Resim
Çok şey var aslında anlatamadığımız değil mi, anlatmaya çekindiğimiz, düşünmeye korktuğumuz, söylemeye dilimizin varmadığı, yaşamayı sadece hayal etmek istediğimiz… ne çok şey var adına uygun sıfat bulamadığımız ya da adını koyamadığımız.. Bazı anlar kimseye anlatmadıklarınızı haykıran şiirler okur, şarkılar dinleriz, çoğu zaman da bu şiir ve şarkılara kapılıp hayallere dalarız… Ama şiirlerin sonunun olduğu, şarkıların melodilerinin bittiği gibi, bu hayallerinde bir sonu ne yazık ki hep mevcut... Tekrar çal tuşu yok şarkılardaki gibi veya şiirler gibi tekrar okunmaya müsait değiller. Sanki kimsenin bilmediği, kimsenin görmediği bir düğmesi varmışta basınca patlamış gibi paramparça oluveren hayaller… Kendimizi korumaya çalışıyoruz yasaklara, tuzaklara, uzaklara sığınarak, yaşanmışlıklarımızın ağırlığından yaşayabileceklerimizin önüne set çekiyoruz-tam da burada küçük bir sır “suyun önüne set çekerken bir gün o suyun setten taşabileceğine dikkat ediniz efenim- nedeni hep muamma..
Devamı

Olamayışın öyküsü...

Resim
Bir gidişte saklıydı herşey… 
İnsanın susmasıyla başlayan
 Susuşla devam eden ve bitişi olmayan hiçbir zaman..
 Çözümsüzlük,mana yüklenmiş hali bu durumun
 Peki ya nedeni…
 Yine derin bir iç çekişin peşi sıra gelen,ağır susuş..
 Çayı yudumlarken ısınmasıydı içimizin,
Vapur geçerken üşüşmesiydi martıların,
 Ya da yağmurdan sırılsıklam bir köpeğin sığınacak yer aramasıydı,
 Usul usul dinmesiydi yağmurun kulaklarımız da bıraktığı müzikalin..
 Herşey bitişe ve olmayışa işaretti,
 Issız bir cuma günü,sessiz sahillerde.
Yokluktu uzanılan her şey,uzaktı gidilecek her yer,
 Durup düşünmek gerekirdi tüm varışların nedenini…
 Ve sonra ıslanırdık sokaklardan,koşarken damlalar meydanlara..
 İrkilirdik haykırışıyla sonsuz maviliğin..
Tesellisi otobüs durakları olurdu gözyaşlarının
 Üşüyen bedenlere bir kıvılcımdı köşe taşlarına kurulan tezgahlar
 Üzerime bir ağırlık düştü a. gözyaşıyla yüklü ceketimden olsa gerek..
Değiştiremiyorsun düşmesini göz yaşlarının,kalmasını gideceklerin,dönmesini varmışla
Devamı